- Academie de Saint Anselme - Nouvelle Serie - 01/01/2003

" Vita sancti jocundi episcopi Augustae Praetoriae " 239 iuncti fuere, sermonis/ eloquio abinvicem disiungantur. Verum l erga Jocundi sanctissimi acta atque mores l floridissimos, nostra quamvis modica praecipue l vertetur intentio. l Fuit itaque Jocundus vir beatissimus ex valle l Augusta, ex oppi– do admodum prope urbem l oriundus vulgo dieta de Campis ut loci l [5] proprietatem Jocundi nomen retineat qui l iocose a Deo datus vel sua iocose dans,/ satis congrue interpretari potest. Sane campus l semina sata conservar, conservata multiplicat, l multiplicata ad debi– tam maturitatem perdu/cit et satori suo maturata laete, iucunde l tri– buit in usum fruitura. Sic Jocundus l quasi campus, vel ager cui Dominus benedixit l virtutum semina, varia gratiarum dona sponte l Dei afflatus insita devote servavit, ac l bonis operibus sanctae prae– dicationis officio in l proximorum cordibus multiplicavit, et Domi– no multiplicata Jocunde retulit, ut vere ex l ore ipsius veritas in evan– gelio dicere vide/atur: Domine, quinque talenta tradidisti mihi l ecce alia quinque superlucratus sum. Cui quod l respondeat Dominus, audiamus. Euge serve hone l et fidelis, quia in pauca fuisti fidelis, l supra multa te constituam. Pauca quippe l sunt bona presentis vitae, quamvis multa l [6] videantur. Sed tunc fidelis servus supra l multa constituitur, quando devicta omnis corrup/tionis molestia, de aeter– nis gaudiis in illa l coelesti sede gloriatur. Sed iam quia suae l origi– nis loci congruitatem ostendimus, nunc l ad genus ipsius accedimus. Ex patre si quidem l agricola, coelestis patris familias typum gerente; l et matre eiusdem conditionis, morum honestate l praefulgidis, pro– creatus fuisse dignoscitur : nec l mirum certe, cum iuxta Apostoli sententiam : Re/demptor noster in hune mundum veniens, non l multos nobiles secundum carnem sed quae l stulta sunt huius mundi elegit Deus. Nam l et alio in loco dicitur : perdam sapientiam l sapientum, et scientiam eorum reprobabo. l In carnis etiam nobilita– re, id solum bonum l esse constat, quo quis a suis non degeneret l praedecessoribus. Nobilitas vera ergo sola l est, que animum moribus ornat, quibus cum l quis pluribus praeditus est, longe certe l [7] alte– ro nobilior, atque melior, fuit ergo ex ho/nestissimis et nobilibus vir– tutum moribus paren/tibus progenitus, quamvis infimis secundum l seculi dignitatem, timentibus Deum, qui, quae l Dei erant Deo, quae Caesaris Caesari iuxta l dominicum praeceptum, humiliter rota eorum vita l reddiderunt. In ergo tam perfectae obedientiae l